Mundurki szkolne; moda, fetysz czy może niechciany obowiązek?

Witam Was serdecznie w nowym roku. Pora na kolejny post, tym razem o czymś bardzo istotnym dla młodych Japończyków.
 

Noszenie mundurków w polskiej szkole jest zjawiskiem rzadko spotkanym i zazwyczaj nie ma zbyt wielu zwolenników wśród dzieci i młodzieży. W Japonii jest to rzecz występująca na porządku dziennym.Więc skąd taka różnica ? Zapewne ze względu na samą historię i przyzwyczajenia Japończyków, a może dlatego że stroje w japońskich szkołach są przystosowane do potrzeb uczniów? 

 Uczniowie posiadają zmienne komplety na lato i zimę, które różnią się długością rękawów oraz grubością materiału. Podczas zajęć w-fu również otrzymują inne zestawienie strojów, ponadto w zależności od regionu i upodobań danej szkoły, ubrania różnią się od siebie. 

Pierwszym, który wprowadzono był seifuku.

Przypominał on swoim wyglądem wojskowe mundury.

 Popularny wśród dziewcząt jest sērā fuku( bluza z marynarskim kołnierzem oraz plisowana spódnica) kołnierz przyozdobiony jest szarfą (wiąże się ją w kokardę lub na wzór apaszki) najczęstszym kolorem jest granat ale możemy spotkać także czerń i szarość. Bluza może być w kolorze białym. 

Strój dla chłopców to gakuran* (inna nazwa to tsume- eri), który wzór zaczerpnął od mundurów armii pruskiej. Składa się ze spodni o prostych nogawkach (najczęściej noszonych z paskiem) oraz marynarki ze stójka zapinanej na guziki ozdobione herbem szkoły. Niekiedy zdarza się że wymagane jest również noszenie specjalnych spinek przy kołnierzu, które symbolizują daną klasę. Co ciekawe w Japonii przyjęła się praktyka oddawania -upodobanej sobie dziewczynie- guzika ,który jest symbolem wyznania zauroczenia. Zazwyczaj chłopcy noszą swoje stroje w kolorze czerni,ale zdarzają się tez przypadki w których jest to granat. Tradycyjnie ubiór nosi się z pasująca do niego czapka- jednak Japończycy coraz rzadziej praktykują ten zwyczaj.

Niektóre szkoły wzorują swoje mundurki na brytyjskich szkołach parafialnych (biała koszula z krawatem albo kokarda, marynarka lub bluza z godłem szkoły). U chłopców spodnie, u dziewcząt- kraciasta plisowana spódnica, do tego długie,ciemne skarpety i buty na płaskim obcasie. 

 

 W niektórych szkołach,w których nie panuje surowa dyscyplina, uczniowie mogą modyfikować swoje stroje. Chłopcy najczęściej nie zapinają guzików pod samą szyję czy noszą rozluźnione krawaty. Dziewczęta natomiast najczęściej skracają swoje spódnice, noszą przypinki oraz tzw. lose socks- luźne skarpetki (sięgają nawet 2m,ale noszone są poniżej kolan). Są one bardzo popularne wśród młodzieży, a ich rozgłos związany jest z dziewczęcym buntem przeciwko uniformizacji. Zdarzają się również przypadki ze młodzi wybierają swoją szkole ze względu na rodzaj ubioru.

Jednak mundurki szkolne nie są tylko ubiorem, a w późniejszych latach wspomnieniami z nim związanymi, są one kojarzone z młodością,niewinnością i delikatnością co niestety ma swoje oblicze erotyczne. Panowie często zakupują części garderoby młodych dziewcząt i chłopców. Fetysz ten nazywamy burusera* pomimo wielu niegrzecznych skojarzeń jakie wywołują ,mundurki szkolne są już częścią japońskiej kultury. Podkreślają równość dzieci oraz pomagają w budowaniu wspólnoty wśród wszystkich. Dlatego zapewne w najbliższych latach nie zanosi się na usunięcie ich ze szkół.

 *gakuran-składa się z 2słow; gaku- uczyć się / uczący oraz ran- ‚holandia’ czy ogólnie ‚zachód / zachodnia cywilizacja’ .także słowo gakuran możemy tłumaczyć jako ‚zachodni uczeń’ 

 *burusera- składa się ze slow : burumā( spodenki gimnastyczne) i sērā (mundurek marynarski) 

                                                                                                                     Dziękuje za obecność i życzę Wam Szczęśliwego Nowego roku:)

                                                                                                                  xx Aiko